Dag iedereen

Ik kan echt niet geloven dat ik al over de helft ben van mijn verblijf hier. De tijd gaat hier echt snel! Nog twee weken lesgeven, en daarna is het hier vakantie. Ik zal dus binnen twee weken al afscheid moeten nemen van de kinderen. Dat zal met pijn in het hart gebeuren, want de kinderen beginnen mijn manier van werken echt gewoon te worden. De interactie verloopt niet meer zo stroef als in het begin. Mijn laatste weken hier zitten propvol, waardoor ik niet veel tijd meer vind om iets te schrijven op mijn blog! Gelukkig heb ik toch nog even een gaatje gevonden.
Vorige zondag (08/03/09) was het dag van de vrouw. Ik heb deze keer niet gedefileerd omdat het echt ondraaglijk is in de felle zon. In de schaduw is het goed te doen, want ik ben blijkbaar al gewoon aan de hete temperaturen. Momenteel is het 35 graden in mijn kamer en ik verdraag dit goed. Op de dag van de vrouw maken de mannen het eten en feesten de vrouwen, de mannen mogen enkel meevieren als ze de toestemming gekregen hebben van hun vrouw. Ik ben dan ook samen met mijn gastmoeder een stapje in Mokolo - city gaan zetten. Het was een heel aangename avond!
Vorige week heb ik een hele week les gegeven bij doofstomme kinderen. Het was echt een heel aangename ervaring. De kinderen waren heel enthousiast en heel lief. Ik heb alles letterlijk met handen en voeten uitgelegd en ze begrepen mij. In een klasje met 10 kinderen is het wel gemakkelijker om vooruitgang te boeken dan in een klas met 90 kinderen. Ik heb geprobeerd om MAB materiaal in te voeren. 10 kleine steentjes worden vervangen door een stokje. Toen de kinderen doorhadden hoe het in elkaar zat, ging het heel vlot. De leerkracht, die echt heel gemotiveerd is en heel lief voor de kinderen, was in de wolken met die nieuwe werkwijze en hij wil voortaan zo verder werken.
In CM2 en CM1 hebben we hoekenwerken uitgeprobeerd. (zie foto) In het begin was het een beetje moeilijk want de kinderen zijn niet gewoon om dergelijke spelletjes te spelen, maar nadat we enkele keren in kleine groepjes de uitleg herhaald hadden, ging het heel goed. De kinderen waren enthousiast en tevreden. Dus was ik dat ook! Ook de leerkrachten waren heel tevreden toen we zeiden dat die spelletjes voor hen waren. De andere leerkrachten hebben gevraagd of we ook bij hen langs willen gaan om dit even te demonstreren.
Woensdag (11/03) hebben we een voorleesnamiddag georganiseerd in de bib. We wilden even uitproberen of er kinderen op af zouden komen. De opkomst was veel groter dan verwacht en we hebben moeten opsplitsen omdat niet iedereen binnen kon. We hebben een verhaal verteld in het Frans en een verhaal in het Engels. Op die manier hebben we de dieren en de kleuren in het Engels ingeoefend. Toen we vroegen wie volgende week terug wilde komen, staken alle kinderen hun hand op. Missie geslaagd. We hebben ook al leerkrachten gevonden die bereid zijn om dit verder te zetten na ons vertrek naar België.
Volgende week woensdag gaan we ook langs bij de gehandicapte kinderen die bij de zusters verblijven tijdens de week. Vrijdag lezen we ook voor, voor de doofstomme kinderen en de leerkracht wil met veel plezier vertalen voor ons. Als dit goed lukt, ben ik ervan overtuigd dat hij dat zal blijven doen.
Het voorbije weekend hebben we doorgebracht in Nguetchéwé bij zuster Lea. Zij is docent Nederlands geweest bij ons op de Katho in Tielt. Ze woont nu al 13 jaar in het extreme noorden. Ze is ons komen ophalen met de auto. De weg is echt slecht en we wipten van de ene kant naar de andere kant, wat ons totaal niet stoorde, we hebben er zelfs van genoten. Ze heeft ons haar school laten zien en heeft ons was rondgeleid in het wel wat groenere noorden. Nadeel van het groen: meer spinnen. Maar mijn angst is al gedeeltelijk overwonnen. Aals ze niet bewegen, kan ik zelfs slapen in een kamer met spinnen zonder muskietennet! Voor de terugweg hebben we plaatsgenomen in de laadbak van de jeep, de wind in de haren, mensen die je overal enthousiast toewuiven, stof in de haren en een blauwe poep, maar het was zalig! Om terug in Mokolo te geraken, hebben we een plaatsje kunnen bemachtigen in een vrachtwagen, volgeladen met sinaasappels (die hier een groengele kleur hebben), graan, ajuinen en mensen. Dat is ook eens een hele ervaring om op zo’n bobbelige weg in een propvolgeladen vrachtwagen te reizen! Soms dacht ik echt dat we de helling niet op zouden geraken, maar telkens opnieuw lukte het toch! Weer een onvergetelijke ervaring bij!
Vandaag hebben we een ‘muzodag’ georganiseerd voor CM2 in Mboua. We hadden 4 activiteiten voorbereid en de kinderen moesten telkens doorschuiven: zang, drama, beeld en beweging. Morgen doen we hetzelfde voor CM1 en woensdag en donderdag trekken we naar Ouro Tada om daar hetzelfde te doen.
Ik blijf genieten van de lieve mensen hier, de kinderen hebben mijn hart gestolen en ik zal het toch wel moeilijk hebben als ik hen moet achterlaten!
Veel liefs en tot gauw!
Annalice