Bonjour,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik iets van mij liet horen. Eerst en vooral wil ik iedereen bedanken die een berichtje gepost heeft op mijn blog. Het is altijd leuk om eens te wat te horen van het thuisfront.
Ik heb de indruk dat de beestjes hier erg op mijn kamer gesteld zijn. Ik krijg hier haast iedere nacht bezoek van een dikke pad die zich in de plasticzakken nestelt die op de grond liggen. Ik zoek dan schoolgerei in die zakken en ik schrik mij een ongeluk als er plots een dikke wrattige pad uitspringt. Ik heb een bepaalde nacht alle plasticzakken buiten gegooid omdat ik het beu was dat de pad mij wakker maakte met het geritsel. Het is nog steeds een raadsel hoe hij telkens weer binnengeraakt. Toen hij geen plasticzakken vond, heeft hij zich maar tevreden gesteld met mijn boekentas, waar ik hem op den tast op zoek naar mijn portefeuille, ontdekt heb,… voelt toch maar vies aan. Deze morgen had hij zich in een van de manden die ik hier gekocht heb genesteld. Voor de rest heb ik al bezoek gehad van gekko’s, een reuzenduizendpoot en een reuzensprinkhaan. Die sprinkhaan vinden ze hier een lekkernij en ze hebben die met veel plezier geroosterd en opgegeten.
Ondertussen is het muzoproject ook achter de rug. Ik heb er echt van genoten. De Afrikaanse kinderen zijn ongelooflijk muzikaal. Na een kwartier zingen kan je al in canon of in verschillende stemmen zingen. Ook de dramalessen waar ik eerste een beetje voor gevreesd had, zijn geslaagd. Aangezien de interactie hier in het begin niet zo vlot ging, dacht ik dat een dramales ook wat stroef zou verlopen, maar de kinderen deden het heel goed! Het was een plezier om hen bezig te zien. Ik kijk er al naar uit om jullie alle beelden die ik hier gefilmd heb te tonen, helaas laat de internetverbinding niet toe dat ik ze upload.
Het project met kinderen met een handicap was het project waar ik het meest van genoten heb. Het was zalig om te zien hoe de kinderen ervan genoten om spelletjes te spelen. Dankzij de hulp van de leerkrachten die voor ons wilden vertalen, was het mogelijk om deze activiteiten te organiseren. (en met een beetje moeite kan je jezelf ook verstaanbaar maken) We hebben wat alledaagse spelletjes gespeeld, een ganzenbord in elkaar gestoken en voorgelezen. De leerkrachten waren erg positief en zeggen dat ze dit verder zullen zetten. Ik ben in ieder geval heel tevreden. We hebben dit project uitgewerkt voor de kinderen met een auditieve handicap die in de parochie verblijven en enkel in de vakantie naar huis gingen. Ondertussen is het voor hen vakantie en mochten ze naar hun familie. Ze waren in de hoogste hemel dat ze naar huis mochten. Het was leuk om te zien, maar ik vind het ook een beetje jammer dat ik al afscheid van hen moest nemen.
Ondertussen hebben we ook al afscheid genomen van de leerkrachten. Vorige week was de laatste lesweek. Donderdag (26/03/09) hebben we een workshop georganiseerd voor de leerkrachten. Het was een soort boekenbad met enkele suggesties om met boeken in de klas te werken. De leerkrachten waren erg enthousiast en we hebben er vier gevonden die bereid zijn om het voorleesproject in de bib verder te zetten. Vrijdag (27/03/09) hebben we pannenkoeken gebakken voor de lesgevers om hen te bedanken voor de manier waarop ze ons ontvangen hebben, de manier waarop ze openstonden voor onze ideeën, hun motivatie en hun lieve bezorgdheid. We hebben een handtas uit slangenleer gekregen en een kaartje. Maar vooral hun woorden zal ik niet vergeten! Ik vind het echt jammer dat de tijd van afscheid nemen al is aangebroken. Ik zit hier wel nog 3 weken, maar aangezien het vakantie is, moest ik nu al afscheid nemen van de kinderen en de leerkrachten. Volgende week reizen we al terug richting Yaoundé. Eerst met de bus tot in Ngaounderé (zo’n 7 uur reizen) en vervolgens een hele nacht reizen met de trein tot in Yaoundé.
Dit weekend hebben we het natuurpark van Waza bezocht. We hebben giraffen, apen, een everzwijn (pumba), struisvogels, pelikanen, reigers, roofvogels, antilopen en een hyena gezien. Ik heb wel een beetje een dubbel gevoel bij dit bezoek. Ik voel me er niet zo goed bij als ik hier dergelijke toeristische uitstappen maak. Ik schaam me dan een beetje dat ik mijn geld daaraan uitgegeven heb en niet aan iets zinvollers besteed heb. Vooral als je ziet hoe arm de bevolking van Waza is.
Ik zal nog met volle teugen genieten van mijn verblijf hier, maar ik kijk er toch ook al een beetje naar uit om iedereen terug te zien.
Tot binnenkort!
Liefs, Annelies