zondag 8 februari 2009

Eindelijk internet

Dag iedereen,

Eindelijk zijn we er in geslaagd om internet te vinden. Het is wel niet zo snel, maar ja het werkt. De foto's zullen voor een andere keer zijn, vandaag willen ze niet uploaden.

Ik zit in een gastgezin en ik word heel goed verzorgd. De mensen doen hier hun uiterste best zodat ik mij hier goed kan voelen. Ik heb een tafel met 4 stoelen en zelf zitten ze op de grond.
Alle mensen in Mokolo zijn heel vriendelijk, bezorgd en behulpzaam. Het eten is een grote aanpassing maar de warmte van de mensen zorgt ervoor dat ik mij hier heel goed voel.

Nele en ik zitten apart in een gastgezin, Nina en Femke zitten samen. Ik heb een kraan waar water uit komt in huis, Nina en Femke moeten naar de waterput om water, 10 min verder van hun huis. Ik heb hier wel al de schrik van mijn leven opgedaan. Er zat echt een reuzenspin in mijn bed, aan de binnenkant van mijn muskietennet. Mijn gastgezin lachte zich te pletter toen ze mijn reactie zagen. En toen ik mijn schoenen onder mijn bankje zette, sloeg de schrik opnieuw toe, want een evengrote kanjer zat daar op de muur, maar dankzij mijn familie is mijn kamer nu spinvrij (hoop ik)

Ik ben al enkele dagen gaan observeren in de school. Maar ik heb nog niet zo veel lessen gezien omdat ze volop bezig zijn met de voorbereidingen voor 'la fête de la jeunesse'. Woensdag is er défilé. Wij moeten allemaal mee marcheren in traditionele kledij en met een traditioneel kapsel. We kijken er al naar uit! Ik heb wel al gezien dat mensen hier heel hard hun best doen. Ze willen heel graag vooruit. Ze behandelen ons hier al het ware als goden. Monsieur Hakda, onze directeur zei telkens in de klas waar hij ons voorstelde (we hebben de hele school al gezien en alle klassen bezocht) dat wij hun grote kans zijn en dat ze die met hun beide handen moeten grijpen. Ik hoop dat we aan hun verwachtingen zullen voldoen!!!

Ze werken hier heel abstract en drammen de leerstof vooral in. De kinderen leren de formule voor de oppervlakte van een cirkel gewoon van buiten, zonder dat ze begrijpen hoe dat komt of waar die vandaag komt. Ik zal proberen om hieraan te werken.

Hun lessen worden wel opgebouwd volgens een stappenplan, ze hebben een leerplan, een leerlingenvolgsysteem, een evaluatie iedere vrijdag om werkwijzen bij te schaven... In theorie is het heel mooi, maar niet overal wordt het even goed toegepast.

We kunnen ons hier vlot verplaatsen met brommertaxi's. Dit zijn gele bromfietsen die je overal naartoe brengen. De hete lucht waait dan in je gezicht, maar het is zalig en hilarisch. OOk met bus kan je hier vlot reizen, maar je moet geduld hebben. er moeten eerst voldoende reizigers zijn. Dat kan lang duren, maar niemand klaagt, iedereen wacht geduldig. Ook kan er altijd nog iemand bij. Zo zaten we met 25 in een bus voor 15 mensen. (ongeveer) Toen we naar Maroua gingen, zaten we geplet in een bus achteraan. Het was onmogelijk om uit te stappen. Nina moest echter heeel erg dringend naar het toilet. Aangezien de rit 1 uur duurt, kon ze dit niet langer inhouden en moest ze, toen er nog enkele mensen instapten in de overvolle bus, door het raampje naar buiten springen en haar behoefte doen in het zicht van alle mensen die op de bus zaten. Iedereen vond dit hilarisch!!! Zo zie je hoe hilarisch alles hier is.

We hebben ondertussen ook geleerd dat Bili bili het plaatselijk bier van hier, diarree veroorzaakt, ookal drink je maar enkele slokken. Maar ondertussen gaat alles weer goed!

Ik doe hier heel veel mooie ervaringen op. Ik kijk er echt naar uit om aan de slag te gaan. Ze zien het project rond brede school zeker zitten en het zal iets worden rond afvalpreventie en gezondheid.

Ik laat snel nog iets van me horen,

Ik mis jullie wel een beetje, maar ik amuseer me hier ook! dankzij de goede zorgen van de lieve, behulpzame en warme mensen.

Ik zal even mijn nieuw gsmnummer geven voor de mensen die graag een berichtje willen sturen: 00237 77 88 18 54

Dikke kus en knuffel;
Mademoiselle Analisse, xxxx

4 opmerkingen:

  1. Prachtig Annelies en proficiat met de moed om je spinnenangst te overwinnen. Ik kijk al uit naar je Afrikaanse vlechten!
    Marc

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik kan het me levendig voorstellen hoe je reageerde toen je de spin ontdekte.... maar je doet het maar hé. Het is leuk te merken dat je je daar toch gewaardeerd kunt voelen. Dat is bij ons niet meer zo evident. twijfel maar niet aan jezelf.. .je kunt daar zeker iets realiseren dankzij je idealisme.
    Tot hoors! X

    BeantwoordenVerwijderen
  3. dag annelies,
    tof om je avonturen zo te kunnen volgen!
    en het wordt inderdaad steeds spannender: je helse taxirit, de spinnen in het bed en straks een authentieke defilé... we kijken uit naar foto's!
    geniet met volle teugen van alles wat je daar kunt inademen en meemaken... en van je steentje dat je daar kunt bijdragen! het enthousiasme en de dankbaarheid van de mensen daar dat je beschrijft, straalt door naar het op dit moment druilerige marke.
    groetjes van ons allen!
    miet - pieter - arthur - marie

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dag Annelies,

    Ik mocht al een beetje van jullie avonturen lezen en wil jullie met dit mailtje gewoon een hart onder de riem steken.
    Nu zul je waarschijnlijk een cultuurshockje ervaren…het is in Kameroen heel anders leven, het onderwijssysteem is ook moeilijk te vergelijken met de Belgische context en spinnen en ander ongedierte is er soms zichtbaarder aanwezig ;-)...
    Samen slaan jullie je er wel door, steun elkaar en geniet van de gastvrijheid in Kameroen.
    Ik vond het alvast leuk om lezen dat jullie enthousiast blijven om straks voor de klas te staan: go for it!

    ’t Gaat jullie goed, ik supporter op de zijlijn

    Groetjes,

    Peter Ketelers, Broederlijk Delen

    BeantwoordenVerwijderen