Angaja!

Angaja!
Ik begin hier mijn draai echt wel te vinden. Ik geniet van de weg naar school, omdat iedereen mij al begint te kennen en mij vriendelijk lachend begroet. De kinderen, die laaiend enthousiast zijn dat ik enkele woorden Mafa kan spreken, begroeten mij in het Mafa. Toen ik vandaag naar huis terugkeerde, stonden 3 mensen langs de weg. De ene had een gitaar, met welgeteld twee snaren. Hij kreeg er echt wel muziek uit! De andere twee stonden te dansen en hun lach was aanlokkelijk. Op die manier hebben we langs de weg staan dansen. Wat kan je dag nog beter kleuren dan dat!
Op school begint het ook al beter te lukken. Bij de jongere kinderen heb ik voldoening omdat ze zo enthousiast zijn. Ik heb een prentenboek geïntroduceerd in het tweede leerjaar en ze waren muisstil. Er zaten 90 kinderen in de klas en geen enkel kind gaf een kik. Iedereen luisterde aandachtig. Ik ben heel blij met de ontdekking van de bib. Op die manier kan ik gebruik maken van prentenboeken en daarop verderbouwen. Ook de kinderen vinden het leuk. Als zij blij zijn, ben ik dat ook! Daarom heb ik het ook heel erg moeilijk als ze de kinderen slaan. Dit is hier deel van de opvoeding, maar mijn hart breekt als ik dat zie.
Ook heb ik steentjes ingevoerd om optellingen en aftrekken mee te concretiseren. Het moeilijkste was om het in het Frans uit te leggen. Dat is voor mij voorlopig het moeilijkste. Mij duidelijk verstaanbaar maken in het Frans. Duidelijke opdrachten geven is zo al erg moeilijk, maar in een andere taal is dat nog heel wat moeilijker. Na de tweede les lukte het al heel wat beter!
In het zesde leerjaar (CM2) heb ik een dialoog ingevoerd. Ik heb de kinderen geleerd hoe ze de weg kunnen vragen en hoe ze de weg kunnen uitleggen. Het was moeilijk, maar de kinderen vonden het leuk. Ik begin toch kleine vorderingen te maken. Soms kijken ze mij wel aan alsof ik van een andere planeet kom, maar dat komt omdat ik weer aan het sukkelen ben in het Frans. De interactie begint stilaan op gang te komen. In het begin durfden ze niet veel zeggen omdat ze bang waren om fouten te maken. Ik zeg voortdurend 'probeer maar, fouten maken mag!' Ze beginnen stilaan mijn manier van werken door te hebben.
Dit weekend is Thorsten van Broederlijk Delen langsgekomen bij ons op school, om te zien of er geen problemen zijn. Zowel Monsieur Hakda als wij zijn heel tevreden. Monsieur Hakda over de samenwerking en wij over de gastvrijheid en warmte van de mensen op school en de mensen van het gastgezin. Ik word hier heel goed verzorgd door mijn gastgezin en het klikt ook erg goed! We hebben samen de grote barrage bezocht. Dit is een meer dat Mokolo en omstreken van water voorziet. Daarna zijn we naar Maroua afgereisd. We hebben de artisanale markt ontdekt en zijn ondertussen meesters in het afbieden geworden. Zo gaat het hier, de klant biedt en dan wordt het onderhandelen.
We kunnen nu overal geraken met de bromfietstaxi. Ik geniet telkens weer van zo'n rit. Je kan haast niet geloven wat ze allemaal op zo'n bromfiets vervoeren. Kippen aan het stuur, twee mensen achter de chauffeur en dan nog eens een hele stapel hout achteraan. Ongelooflijk! Of met de fiets op de bromfiets,... Het verkeer is hier gelukkig niet zo gevaarlijk als in Yaounde, maar een chaos is het wel.
's Avonds zijn we gaan dansen in een plaatselijk cafeetje. Dat is echt grappig om te zien. Maar de vermoeidheid sloeg snel toe, dus erg laat hebben het niet gemaakt. We hebben kennis gemaakt met Mauritsio, een coöperant van Broederlijk Delen, en zijn vrouw, opnieuw heel lieve, vriendelijke mensen. De dag erna hebben we heerlijk gegeten (geloof het of niet: frietjes met biefstuk) in port mayo, een hotel dat duidelijk de verzamelplaats is voor blanken. Ik heb heerlijk gegeten! Niet dat ik in mijn gastgezin geen lekker eten krijg! Ik mag zeker niet klagen!!!
De terugreis naar Mokolo is ook altijd een hele beleving. In de bus kan altijd nog wel iemand bij. Gelukkig zaten we nu niet zo dicht opeen als de vorige keer, want de laatste rit was vrij pijnlijk! Alles gaat hier goed, ik geniet van de lieve mensen en hun gastvrijheid! Tot gauw! xxx